Koszyczki kwiatowe tej rośliny przyczepiają się do sierści zwierząt haczykowatymi łuskami okrywy koszyczka – stąd bierze się przytoczone przysłowie. Z tego przysłowia głównie znamy tę cudowną roślinę. Poznajmy bliżej jej właściwości i walory dietetyczne. Roślina jest niskokaloryczna i zawiera inulinę – polimer fruktozy i z tego powodu wskazana jest dla diabetyków.
Nasiona łopianu stosowane są podobnie jak ostropest dla poprawy pracy wątroby. Działają też przeciwzapalnie, napotnie i moczopędnie oraz obniżają poziom cukru we krwi. Korzenie łopianu „oczyszczają krew” i działają żółciopędnie, napotnie oraz moczopędnie. Są skuteczne w usuwaniu metali ciężkich z organizmu. Sok z łopianu stosowany jest do przeciwdziałania łysieniu. Kulinarnie wykorzystywane są młode łodygi łopianu, które można gotować podobnie jak szparagi.Jadalne są też jednoroczne korzenie, zebrane przed wybijaniem roślin w łodygi kwiatostanowe. Roślina ta rośnie w Polsce dziko na brzegach rzek i w zaroślach a także na skraju lasów oraz przydrożach. W Azji natomiast są odmiany uprawne łopianu, o smacznych, pozbawionych goryczy, delikatnych liściach.
